Optreden doe ik altijd met evenveel energie en passie! Of dat nu voor de zorgsector is of op feesten en partijen maakt me echt niets uit! Maar er zit wel degelijk verschil in beleving voor mij en wel hierom; vaak worden zorgbehoevende mensen namelijk niet meer gezien! Terwijl juist zij zo’n behoefte hebben er nog toe te doen! Door positieve aandacht van mij (en alle anderen die meehelpen tijdens zo’n optreden) bloeit dit publiek enorm op. En dan niet alleen op dat moment; het werkt ook nog eens langer door! Daarom neem ik tijdens mijn laatste nummer ook vaak afscheid door iedereen een hand te geven en in de ogen te kijken; heb ik de gasten nog een keertje extra ‘gezien’ én aangeraakt. Want dat doe ik niet alleen met mijn muziek maar ook graag letterlijk. Lichamelijk contact is van zó een wezenlijk belang en juist deze mensen moeten het vaak missen. Ik vind het net zo belangrijk om dit kleinschalig te doen als in een volle zaal. Al heb ik bij de laatste dan wel vaak een hele medley nodig omdat mensen me vast blijven houden en me blijven bedanken…Soms zing ik zelfs terwijl ik hoepel of ga op een tafel staan. Ook dit doe ik omdat het beklijft en voor gespreksstof zorgt als bv de hulp of familie in de dagen erna langs komt…
Tot slot iets wat regelmatig gebeurt tijdens mijn optredens; er komen emoties los. Gevoelens worden niet zelden zo erg opgepot dat het letterlijk pijn gaat doen; hoe fijn is het dan dat deze door nét dat ene liedje of die aanraking geventileerd mogen worden. Dat dit ook langer doorwerkt illustreert volgend verhaal wat Guido me vertelde.
Voor hem mocht ik al een aantal keren fungeren als klinkend cadeau. De eerste keer was dat voor zijn jarige oom. Het was in een zorgcentrum en heel de zaal mocht meegenieten van dit optreden. Nu was kort hiervoor ook de broer van de feesteling op deze locatie komen wonen. Maar deze mannen hadden door een conflict al 11 jaar op geen enkel contact gehad. En hier was geen beweging in te krijgen…Niet gehinderd door deze voorkennis begaf ik me tussen het publiek tijdens een gezellige meezingmedley en gaf de jarige oom uiteraard als eerste alle aandacht. Hij genoot hiervan met volle teugen dus op naar de volgende. En laat ik nu nét, geheel onwetend, de eerder genoemde broer mijn aandacht geven. Ook hij vond het geweldig dus ik weer verder. Dat iedereen in deze situatie lekker meedoet is voor mij niet vreemd. Maar het verhaal hierachter, wat ik nu pas te horen kreeg raakte me! Want terwijl ik vrolijk door zong pakten deze 2 mannen elkaar stevig vast om verder te dansen. Dat dat veel emotie losmaakte bij de familie, die ook vaak bij zo’n cadeauoptreden aanwezig is, merkte ik wel op. Maar dat ik er, volgens Guido, door mijn manier van werken voor gezorgd had dat deze broers na 11 jaar weer contact hadden en dat ook hielden tot een van beiden 3 weken hierna overleed wist ik niet. Zo’n verhaal maakt me erg dankbaar. En geeft nog meer zin aan wat ik doe….