Daar gaan we weer; ‘t is 1 februari en januari is, zoals gewoonlijk, als zand door mijn vingers geglipt…2020
Ieder jaar duurt het een tijd voordat ik aan het nieuwe jaartal gewend ben. Eigenlijk net zoals na mijn verjaardag bedenk ik me nu…Gewoonweg omdat ik tijd zo’n ongrijpbaar begrip vind. (Zolang ik op tijd ben om op te treden vind ik het eigenlijk allang goed. En verder voel ik me graag leeftijdsloos 🙂
Terwijl ik uitrustte van een ongelooflijk drukke decembermaand gingen de gezellige optredens gewoon door. Weliswaar was het rustiger dan in de feestmaand maar ja, toen deed ik dan ook niets anders dan optreden….De nieuwe boekingen stroomden binnen, vaak zelfs meerdere tegelijk. Ik zorgde dat mijn apparatuur up to date is en repeteerde alvast voor de carnaval. Er was tijd voor gezellige/lekkere uitjes én om te genieten van mijn kleinzonen. En voor een weekje familiebezoek, waarbij ik toen ik van Duitsland naar de Ardennen reed aan de kant werd gezet door de Franse douane! Met de vraag waar ik vandaan kwam, waar ik naartoe ging en of ik tabac/alcohol bij me had. Toen ze mijn hoepel en trampoline achterin mijn auto zagen liggen waren ze snel overtuigd van mijn gezonde levensstijl maar ja, de muziekapparatuur wekte ook weer vragen op. Dus legde ik uit dat ik bij mijn muzikale broer (die Hollander kennen ze daar allemaal) was geweest en kregen ze mijn mooie visitekaartje. Met het risico dat ik voor een personeelsfeestje weer zoveel kilometers moet maken, haha! Morgen zal ik, op weg naar mijn volgende optreden, de 20.000 km op de teller van mijn Partner zien passeren. Daaraan kan ik zien hoeveel ik het laatste halfjaar gewerkt heb want hij brengt me trouw naar al mijn optredens toe.
Gelukkig maar want het feest kan pas beginnen als ik binnen ben…Zal deze week maar eens gaan shoppen voor een nieuwe carnavalsoutfit; Alaaf!!