In mijn vorige blog schreef ik dat het gevoel dat mijn optredens oproept, altijd langer doorwerkt bij publiek. Maar dat is natuurlijk een wisselwerking. Mijn insteek is dat men blijer wordt door mijn komst en hierdoor krijg ik veel positiviteit terug. Ik maak zulke mooie én leuke dingen mee! Enkele voorbeelden van de afgelopen weken; Tijdens een stukje begeleiden op een gouden bruiloft zong men per abuis dat de bruid heel goed kan ne*ken ipv naaien (hilariteit alom) De heerlijke opmerking van Bert (met het syndroom van Korsakov) na een vakantieoptreden; Jolanda, ik vind hier hélémaal niets aan maar ik vond je tóp! Ruud tijdens het opbouwen diezelfde avond; Komt er ’n lekker moppie muziek? Wat speel je? Ik; Waar houd je van? Waarop Ruud antwoordt; laten we maar beginnen met ach vader lief, toe drink niet meer…Hoezo zelfspot…Bij een optreden op een plaatselijke basisschool naast de zandbak met zijn allen lekker dansen terwijl ik Uptown Funk zing van Bruno Mars. Dat daarna een jongen me kwam vertellen dat hij wél wist dat ik heel goed kon zwemmen maar niet dat ik zo goed kon zingen. 🙂 Een vrouw met dementie tijdens een huiskameroptreden nét voordat ik wilde stoppen; nou doet oe boek mer dicht, haha. Vaak zit ik de hele terugweg in de auto met een glimlach van oor tot oor. En het zijn niet alleen de opmerkingen. Bij een optreden voor mensen met een verstandelijke beperking zat een man mijn héle optreden perfect mee zit te drummen! Weliswaar op een “luchtdrumstel” maar het klopte allemaal exact wat hij deed. Lucht gitaar speelde hij trouwens ook als de beste! En door dit publiek wórd ik me toch vaak omhelst en gekust, daar word ik altijd zo blij van! De meeste mensen met dementie houden hier overigens ook erg van. (Mensen op feestjes ook maar die durven zoiets pas als ze genoeg gedronken hebben, haha) Een medewerkster van een zorginstelling in Barendrecht vertelde me gisteren na mijn optreden dat het de 1e keer was dat ze Jan had zien lachen sinds dat hij er woonde, hoe heerlijk is dat als dat gebeurd! En vandaag mocht ik weer naar de geheugenkliniek in Hoboken. In de aanvraag stond het volgende; onze dementerende bewoners én ons personeel kijken reikhalzend uit naar je optreden!! Super toch; daar rijd ik graag voor naar Antwerpen… Iets heel anders zijn de optredens waarbij ik zangeres Iris Jansen begeleid voor de Dela. Dit zijn herinneringsbijeenkomsten en Iris heeft daar práchtige teksten voor geschreven. Volgende week neem ik achter de vleugel plaats en dan gaan wij samen weer voor mooie herinneringen zorgen…

Samen met mijn jongste publiek herinneringen maken…