Waar blijft de tijd…
8 maart 2017Muzikale herinneringen…
8 juni 2017Jolanda, wanneer blog je weer eens…
Deze vraag overviel me op paaszaterdag een beetje tijdens een optreden voor het Rode Kruis. Omdat hij gesteld werd door een markante man die de 80 jarige leeftijd toch al ruimschoots gepasseerd was. Hij had me al eerder op zien treden en las dus blijkbaar mijn blogs. Geweldig vind ik dat, als ouderen zich interesseren voor social media! Daarom leek het me leuk om dit keer over deze heer te schrijven. Omdat elke artiest hem wel als publiek zou wensen. Het genieten straalde zichtbaar van hem af en tijdens het hele optreden was er constant een brede lach op zijn gezicht. Hij genoot met volle teugen. Dit was natuurlijk niet enkel mijn verdienste; tijdens deze bijeenkomsten wordt er namelijk altijd door vele vrijwilligers gezorgd dat het niemand aan iets ontbreekt. Gasten die niet meer mobiel zijn worden opgehaald en thuisgebracht, de innerlijke mens wordt ontzettend verwend en dan was er in dit geval ook nog eens een bingo, mét mooie prijzen. Bij het afscheid kreeg iedereen een prachtig paasstukje mee naar huis om nog fijn na te kunnen genieten van deze geweldige dag. Want dát is dus wat er daarna gaat gebeuren! Het zijn echt niet alleen maar de fijne uren van het samenzijn die deze mensen zo goed doen. Nee, dit alles werkt nog veel langer door. Want waar denk je dat er de komende tijd over gesproken wordt als er bezoek over de vloer komt? Of waar de mensen over mijmeren als ze alleen zijn? Precies; over wat er allemaal op zo’n dag is beleefd! Daarom vind ik contact maken met mijn publiek zo belangrijk. En daarom ga ik soms met mijn hoge hakken aan zomaar boven op de tafel staan zingen. Of hoelahoep ik wel eens tijdens een optreden. Of ga ik gezellig op schoot zitten zodat de mensen zich weer jong voelen. En neem ik tijdens mijn laatste lied graag persoonlijk afscheid van iedereen. Omdat al deze dingen weer voor mooie herinneringen zorgen. (én voor een beetje reuring in de tent natuurlijk,haha) En daarom, lieve mijnheer de Pater, is deze blog voor u; bedankt voor uw heerlijke aanstekelijke en positieve energie! Want deze draag ík weer mee in míjn herinnering. Graag zie ik u eind oktober terug als ik op kom treden tijdens de jaarlijkse groepsreis van het Rode Kruis, afdeling Fijnaart…